Zgłaszający:

Koło Gospodyń Wiejskich w Poliku gm. Brzeziny

W kuchni staropolskiej przyrządzano grzyby na wiele sposobów jako danie główne lub przystawkę, używano jako dodatek do sosów i zup. Były niezastąpionym dodatkiem do pieczeni, obowiązkowym składnikiem kapusty i bigosu. Badacze kuchni staropolskiej piszą, ze ?Często jeden tylko suszony grzyb <ratował> mdłą zupę lub sos, nie ilość bowiem grzybów decyduje o kulinarnym sukcesie, lecz trafność w ich dozowaniu. Bez przesady można powiedzieć, że szlachetny aromat grzybów, czasem zaledwie wyczuwalny, jak <złota nić> przewijał się przez setki potraw nadając im ów niepowtarzalny <polski> charakter.? [Lemnis, Vitry 1986:88] Zarówno w kuchni wiejskiej i miejskiej grzyby przyrządzane są w bardzo różnoraki sposób ? jako dodatki do innych potraw, względnie jako potrawy zasadnicze. Na wsi Polski środkowej znano i zbierano ponad 30 gatunków grzybów. ?Najpopularniejszymi były: grzyb prawdziwy, koźlarz, maślak, gąska, pieprznik jadalny, oraz rydz. [?] Na polach, łąkach, pastwiskach i przydrożach zbierano najczęściej kanie, pieczarki, twardzioszki przydrożne, owsianki i rżonki. [?] Prawie wszystkie wymienione grzyby mają swoje lokalne nazwy. [?] Największą wartość gospodarczą miały grzyby leśne, które nie tylko zaspokajały bieżące potrzeby konsumpcyjne poszczególnych rodzin, ale jednocześnie dawały możność uzyskania dodatkowego zarobku.? [Dekowski 1979:187] W północnej części Łowickiego, gdzie ?brak było większych lasów, zbierano również grzyby rosnące po polach, pastwiskach, łąkach i na przydrożach. Były to głownie pieczarki i twardzioszek przydrożny zwany tonecnikiem.? [Dekowski 1968:49] Grzyby, ktore używane są do sporządzenia kotletów pochodzą z lasów Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. Już Dekowski pisał, że ?w Łowickiem suszono prawdziwki, koźlaki i maślaki, rzadziej kanie, olszówki.? [Dekowski 1968:58] Polikowe kotlety grzybowe stanowią wspaniałe danie postne, a zachowują jednocześnie dziedzictwo kulinarne polskiej wsi.