Zgłaszający:

Stefan Kazimierczak, Nadolna Kolonia, gm. Dmosin

Kiszki są to ?wyroby wędliniarskie przyrządzane z jelita wieprzowego lub wołowego nadzianego farszem przygotowanym z ugotowanej kaszy (jęczmienna, gryczana), krwi, śledziony i topionego tłuszczu (kiszki krwiste, kaszanki). Oprócz krwistych istnieją kiszki niekrwiste, przyrządzane z wątroby, tłuszczu, niekiedy kaszy manny lub bułki tartej?. [Halbański 1987:82] Do kiszek niekrwistych należą kiszki ziemniaczane ? produkt popularny na wschodzie województwa mazowieckiego. Znane były w Radomskiem, w Istebnej (nazywają się bachory) ?Kiszkę z ziemniakami przyrządza się też: Jelita napełnia się tartymi surowymi ziemniakami sparzonymi wrzącą wodą lub mlekiem, wymieszanymi ze słoniną, sadłem, tłustymi kawałkami mięsa oraz sola i kminkiem. [Szromba-Rysowa 1978:115] Głównym składnikiem w produkcji kiszki ziemniaczanej są ziemniaki. W Polsce ich uprawa przyjmowała się wolno od drugiej połowy XVIII wieku. Zygmunt Gloger za Gołębiowskim podaje, że ?Zjawiły się w Polsce kartofl e za Augusta III w ekonomjach królewskich, saskimi rolnikami osadzonych, którzy je ze sobą przynieśli. Długo Polacy brzydzili się niemi, za szkodliwe je poczytywali zdrowiu.? [Gloger 1985:16] Rozpowszechniać zaczęły się dopiero na początku XIX wieku. ?Początkowo uprawiane były w ogrodach, wyłącznie ręcznie, wkrótce zaczęto nimi obsadzać ugory. [?] Zastosowanie ich było szerokie, bo wkrótce poza konsumpcją zaczęły służyć również za karmę.? [Nowosz 1976:202]. ?Od pierwszego święta Wielkanocy aż do Matki Boskiej Siewnej (8 IX) spożywano rano ziemniaki z twarogiem, potem aż do św. Marcina (11XI) polewkę z ziemniakami a następnie do Wielkanocy groch z kwaśną kapustą i ziemniakami. [Kolberg 1963:79]. Dominacja ziemniaków w pożywieniu ludowym charakteryzowała  konsumpcję większości terenów Polski. Mięso natomiast (przede wszystkim wieprzowe) i jego przetwory należały na wsi do pożywienia świątecznego. Ceniony był bardzo tłuszcz wieprzowy. Dlatego zastosowanie boczku do wyrobu kiszki ziemniaczanej nadaje potrawie niecodzienny charakter.