Zgłaszający:

Koło Gospodyń Wiejskich w Zalesiu, gm. Brzeziny

Pączki z mąki i drożdży zaczęto piec na wsi w latach międzywojennych; [Dekowski 1979:216] stanowiły one ważną pozycję w pożywieniu ostatkowym. Do wyrabiania Paczków używano mąki pszennej, która stopniowo wchodziła do spożycia w większym zakresie na wsi Polski środkowej dopiero w pierwszych latach XX wieku [Dekowski 1979:183] i przez długie lata uchodziła na wsi łowickiej za artykuł luksusowy. [Dekowski 1968:37] Do pieczenia pączków także używa się drożdży. Drożdże pojawiły się na wsi Polski środkowej pod koniec XIX wieku. Nabywano je drogą kupna, dlatego w samowystarczalnym gospodarstwie chłopskim były artykułem luksusowym. Początkowo były używane tylko do pieczenia świątecznego ciasta i dopiero na początku XX wieku zaczęto dodawać je do racuchów i chleba. [Dekowski 1979:183] Pączki ziemniaczane z Zalesia ? to połączenie składników wchodzących w skład pożywienia świątecznego ? drożdże, mąka pszenna, marmolada (w Polsce środkowej robiono marmolady z żurawiny, którą zbierano zwykle w październiku, [Dekowski 1979:186] zaś w Radomskiem marmolady ze smażonych jagód, borówek lub żurawin, [Dekowski 1963:115] ze składnikiem będącym na polskiej wsi podstawą pożywienia codziennego, czyli z ziemniakami. Tradycje kultywowane przez KGW w Zalesiu zasługują na uwagę, a pyszne pączki ziemniaczane potwierdzają, jak wysoką wartość stanowią tradycyjne wypieki naszych przodków.