Zgłaszający:

Anna Grabowicz, Janów, gm. Dmosin

Piernik to ?ciasto przyrządzane z mąki pszennej, żytniej lub mieszanej z dodatkiem podgrzanego naturalnego miodu, tłuszczu, jajek, wody, korzeni i środka spulchniającego. [?] Nazwa wywodzi się ze staropolskiego słowa <pierny>, co oznaczało - pieprzny.? [Halbański 1987:137] ?Do ciasta bowiem dla smaku dodawano pieprzną przyprawę korzenną. Najobficiej przyrządzano na wigilię i święta Bożego Narodzenia.? [Gloger 1985:10] W XVII wieku sprzedawano pierniki w aptekach jako skuteczny lek na wiele chorób, (?) a podawane były jako przekąska po starce lub syconym miodzie. Gloger zauważa, że ?Musiały bywać obok <piernych> i słodkie, skoro Minasowicz pisze w połowie XVIII w.: <Kto nie pija gorzałki i od niej umyka, Ten słodkiego nie godzien kosztować piernika>. [Gloger 1985:10] Piernik, rozpowszechnił się w Polsce w XIX wieku. Popularność, zawdzięcza nie tylko smakowi, lecz także różnorodności kształtów. Dzięki walorom artystycznym rzeźb w formach piernikarskich, słodki piernik zamieniał się w dzieło sztuki dekoracyjnej. Żywirska pisze, że ?Spotykana niejednokrotnie wersja domku z piernika ma swą genezę w popularnej na terenie całej Europy bajce o Jasiu i Małgosi, czy tajemniczej krainie ? Kukanii.? [Żywirska 1957:98] Piernikowa chatka znad rzeki Mrogi to wynik tradycyjnego przepisu na piernik połączonego z fantazją producentki. Jego baza, to stary przepis na aromatyczny piernik, który kojarzy się z klimatem i pejzażem wsi opisywanych przez Reymonta. Wypiek przedstawia chatkę z oknami i otwartymi drzwi, wokoło chatki znajdują się drzewka, płotek ? wszystko oblane lukrem, który formuje się w sople zwisające z dachu podczas ?śnieżnej zimy?. Produkt nie zawiera konserwantów i polepszaczy, więc może cieszyć się oko i podniebienie przez wiele miesięcy, a zawarte w nim korzenne przyprawy swym aromatem przypominają specyficzny klimat babcinych wypieków.