Zgłaszający:

 Zakład Masarski Skup Zwierząt Jakub Pałygiewicz w Jeżowie

Zakład produkuje kaszankę od1990 roku według tradycyjnej receptury przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Receptura kiedyś wykorzystywana w domowych warunkach została przeniesiona na potrzeby firmy, dzięki temu wędliny jeżowskie, a w tym kaszanka jeżowska znajduje się wśród najbardziej uznawanych wędlin w województwie. Głównym składnikiem w produkcji kaszanki jest kasza gryczana. Zygmunt Gloger za Syrenjuszem z XVI wieku pisze, że ?Ludzie starego wieku, póki chleba nie używali, grysu z jęczmienia otłuczonego, samopszy i pszenicy używali, potem za znajomością chleba opuścili te potrawę, dla chorych ją lekarzom ostawiwszy, która potem kaszywem i kaszą nazywano? [Gloger 1985:16]. Do wyrobu kaszanki poszukiwana była przede wszystkim kasza gryczana. [Kowalska-Lewicka, Szromba-Rysowa 1976:361] Wyrób kaszanki, tak jak i innych wyrobów z mięsa, był ściśle związany ze świniobiciem które w tradycyjnych gospodarstwach chłopskich odbywało się dwa razy do roku i było związane z większymi uroczystościami. Adam Chętnik wyrób kaszanki opisuje tak: ?kaszę mieszają z juszką, dodają ziela angielskiego, kładą do tego posiekane na drobno kawałki wątroby, słoniny i tłuste skrawki mięsa. Mieszaniną tą nadziewają jelita cienkie i wszystkie grubsze oraz żołądek. Kiszki gotują w kotłach i wykładają na kopańki drewniane, żeby ostygły. Jedzą na zimno, jako przekąskę, oraz odsmażaną na okrasie, co jest już przysmakiem na uroczystościach?. [Chętnik 1936:42]. W Łowickiem ?Wszystkie produkty przygotowywane do wyrobu wędlin przyprawiano solą, majerankiem, pieprzem, a niekiedy czosnkiem lub angielskim zielem. Zaprawy te odpowiadały w zupełności wymogom zawodowych masarni? [Dekowski 1968:57]. Kaszankę przygotowuje się jak inne kiszki. Jej odrębność od pozostałych zależy od farszu, którym jest nadziewana. Kasza powinna być, tak jak podroby, czyli wątroba i skorki wieprzowe, odpowiednio sparzona. Kaszanka należała do potraw często podawanych na weselach. W Brzezińskim drużbowie śpiewali: ?Żeby się przepadły wszystkie młyny z kasą, gdzie pojade na wesele, to mnie ci nią pasą?. [Markuza-Bieniecka, Dekowski 1976:31]